De grote reis is begonnen!

Reisblog 1 – woensdag 27 februari t/m zaterdag 2 maart 

Hi allemaal, 

Samen met Eline Cannoo (vriendinnetje/klasgenoot/oud-collega) ga ik voor bijna vijf maanden naar de Molukken. Ik had voor dit avontuur als plan voorgenomen om vóór dat wij zouden vertrekken al te beginnen met een blog bij te houden, maar dat is (natuurlijk) niet gelukt. Daarom een nieuw voornemen; ik zal ongeveer één keer in de week (waarschijnlijk aan het einde van de week) een stuk posten op mijn blog, zodat iedereen een beetje kan bijhouden wat we in die week hebben gedaan en hoe we/ik dat heb ervaren. 

Eline en ik volgen allebei de studie Social Work, nu in ons 3ejaar. In dit 3ejaar kan je een Minor volgen en wij hebben gekozen voor de ‘Minor International Practice’, wat inhoudt dat wij een stage gaan lopen in het buitenland en daarbij onderzoek gaan doen. Wij hebben voor Ambon gekozen. Hier zullen wij onze stage gaan lopen en wij doen dit via ‘Stichting Dekat Di Hati’ van Cees en Nona Verhage. 

Het onderzoek gaat over de verschillen/overeenkomsten tussen de hulpverlening in Nederland en in Ambon. Wij zullen meelopen bij twee verschillende projecten, waarvan wij bij één project onderzoek gaan doen en dat zal het tweede onderzoek zijn. Voor het eerste project zullen wij verblijven in Suli, waar wij stage gaan lopen bij de organisatie van Ibu Rika, waar (laag opgeleide) mensen een vak kunnen leren. Bijvoorbeeld leren haren knippen, een kledingstuk naaien of koken. De dingen die zij hier leren en maken kunnen ze ook eventueel door verkopen, om zelfvoorzienend te kunnen zijn. Wij zullen ook inwonen bij Ibu Rika. De rest van de info over het andere project volgt wanneer wij daar beginnen. 

Woensdag 27 februari, donderdag 28 februari, vrijdag 1 maart

We vlogen op woensdag 27 februari, om 15.15. De eerste vlucht was van Amsterdam Schiphol naar Qatar. Ik wist dat er een aantal familieleden en vriendinnen meegingen, maar dat het er zó veel waren, had ik niet verwacht. Het inchecken ging allemaal prima en rond half 2 gingen we afscheid van iedereen nemen, wat ook emotioneler was dan ik had gedacht. Eenmaal na het afscheid en door de douane begonnen Eline en ik een beetje te beseffen dat onze reis nu écht was begonnen. De eerste vlucht en de overstap in Qatar gingen prima en we zaten vrijwel gelijk, om 2.00 uur ’s nachts (lokale tijd), in het volgende vliegtuig naar Jakarta. In Jakarta hadden we een lange overstap van 8 uur, maar die tijd ging ook gelukkig snel voorbij. Om 23.40 (lokale tijd) vlogen we naar Ambon en daar kwamen wij om ongeveer 6.30 uur (ook lokale tijd) aan op vrijdagochtend. Cees en Nona stonden ons daar al op te wachten met Alfred (een vriend), dus dat was fijn! We gingen met zijn auto naar het hotel van Cees en Nona, The Natsepa Hotel in Suli. De eerste indrukken die ik kreeg van Ambon toen we in de auto zaten, waren vooral dat het echt een prachtige natuur heeft, je kijkt echt je ogen uit, maar ik vond het ook relatief ‘armoedig’ om te zien. Je ziet soms een hele mooie villa staan, maar 5 meter verderop zie je een vrouwtje in een krotje zitten. Het is echt met bijna niks te vergelijken in Nederland. Ook het verkeer is in het begin iets lastigs om te begrijpen; ze rijden hier aan de linkerkant, maar iedereen rijdt waar hij wilt, hoe hard hij wilt, met of zonder helm. Waar wij in Nederland alleen toeteren voor een gevaar, heeft toeteren hier een hele andere betekenis. Je laat daarmee weten dat je ‘er aan komt’, dus er wordt vrijwel bij elk voertuig die je passeert getoeterd. Nadat we hadden ontbeten in het hotel, gingen we naar ons eerste verblijf. 

We wonen in bij Ibu Rika in een kampong Suli. Zij heeft een redelijk mooi huis, waar zij samen woont met haar dochter Litha, schoonzoon (geen idee hoe je zijn naam spelt, haha) en kleinzoon Joel. Dan is er ook nog Anna, die is hier altijd om te koken, maar die woont daar niet. Ibu Rika is dus ook degene die die dagbesteding heeft opgericht. We werden hier heel erg hartelijk ontvangen, het voelde gelijk goed (gelukkig). We hebben even kennisgemaakt etc. en de dominee kwam speciaal voor ons naar het huis van Ibu Rika, om voor ons te bidden dat wij nu ook bij de kampong horen en om ons te beschermen en succes te wensen met onze stage/verblijf hierzo. Ik kon tot mijn verbazing nog redelijk wat van de taal begrijpen. Na de kennismaking hebben we even snel bij de dagbesteding gekeken. Daarna hebben we even onze spullen kunnen neerleggen en even tot rust kunnen komen. Later in de middag zijn we naar Ambon stad gereden om even kennis te maken met de organisatie van het tweede project. Ik zal als wij daar verblijven nog toelichten wat wij daar gaan doen. We hebben toen gelijk Lieke ontmoet uit Nederland, die nu in het guesthouse verblijft waar wij bij het tweede project zullen verblijven. Zij is hier ook voor onderzoek en met haar gaan wij van de week ook afspreken!

In de avond hebben we gegeten met een hele groep in een restaurant. Het eten was erg lekker, maar ik merkte dat ik er niet optimaal van kon genieten omdat ik oververmoeid was. Opzich ook niet heel gek na zo ongeveer twee nachten overgeslagen te hebben. Toen we thuiskwamen zijn we gelijk naar bed gegaan. Later op de avond merkte ik dat heel erg begon te zweten (meer dan gewoon van de warmte) en helaas ook nog over moeten geven. Het was een korte eerste nacht. 

Zaterdag 2 maart

De volgende dag ging Eline op pad met Cees, Nona, Jos, Marleen en Alfred (allemaal vrienden). Voor mij was de zaterdag een rustige dag, want ik was echt nog niet fit en heb zo een beetje de hele dag bij The Natsepa gelegen bij het zwembad, om wat uit te rusten. Het was goed om nu even rust te pakken, voordat het erger zou worden. In de avond hebben we ‘thuis’ gegeten. Het voelt raar om het hier thuis te noemen, maar Ambon is nu in principe mijn thuis voor de komende maanden. Doordat de mensen hier allemaal zo lief zijn, zorgt het er ook wel voor dat je je sneller op je gemak voelt. We hebben toen in de avond lekker rijst met soep gegeten. Ook heeft iedereen het hier steeds over de vrucht ‘durian’, de ene zegt dat het stinkt en de ander zegt dat het lekker is. In de avond hebben ze hier thuis gelijk durian en gandaria (lokaal fruit) voor ons gehaald zodat wij het konden proeven. De gandaria vond ik lekker, maar de durian.. Het was niet heel vies, maar ook niet heel lekker. Van de structuur van de vrucht ging ik wel bijna over m’n nek. Joel (dat kleine mannetje die hier ook woont), vond het wel heel lekker. Ik merk aan hem dat ie het leuk vindt dat wij er zijn, hij is een beetje verlegen, maar hij laat wel op een bepaalde manier merken dat hij met ons op wilt trekken. Hij noemt mij nu ook ‘kaka’. Vaak komt hij even stiekem in onze kamer kijken en vervolgens blijft hij bij ons op de kamer hangen, gewoon om te kijken wat we aan het doen zijn. Wel grappig want we kunnen eigenlijk nog niet heel goed communiceren met elkaar. In de avond zijn wij weer op tijd gaan slapen, want er is ook nog geen wifi. We kunnen op de hotspot van Litha, maar die werkt niet optimaal. Ik merk dat ik dat wel lastig vind, omdat ik gewend ben om ’s avonds nog familie of vriendinnen te spreken, maar dat kan nu nog niet. Daarnaast moet ik nog heel erg wennen aan het tijdsverschil, want 8 uur is wel redelijk veel. 

De eerste paar dagen waren dagen met veel indrukken, er is echt veel op ons afgekomen. Nu merk ik wel dat ik het prettig vind om vooral nu in het begin met z’n twee te zijn, het zorgt voor steun. Het is allemaal heel spannend, maar we hebben er ook echt super veel zin in! 

Ik ga ook proberen om van ongeveer elke week een video te maken, hier heb ik de link van toegevoegd. Zo kunnen jullie een beter beeld krijgen van de dingen die ik heb verteld. Ik zal snel weer een stuk uploaden!

Link naar video: https://www.youtube.com/watch?v=KPMd1Jz3ZcE&feature=youtu.be

Liefs,

 Marija